vkvisie
Tijdschrift van de Vrij-Katholieke Kerk in Nederland

vorige home boven volgende

Het Noblesse Oblige van ons geloof

Annette Haccou

Het begon in de Kersttijd. Ik had een afbeelding van een icoon in een vergulde lijst opgehangen. Het is een bekende icoon, waarop, zo zag ik ineens, het Christuskind als het ware tegen zijn Moeder opklimt. En ik realiseerde mij dat wij dat Christuskind zijn. Dat ons Christusbewustzijn is als een kind, dat omhoog klimt tegen zijn Moeder op.

Toen gebeurde er iets op 14 januari. Tijdens het Heilig Lof zag ik voor mijn geestesoog de Christus levensgroot staan zoals Hij wel eens afgebeeld staat met Zijn handen naar je toe als je geknield bent, de handpalmen open. En ik verbeeldde mezelf, uitgeput naar Hem toe kruipend; en ik wilde mijn hoofd in Zijn handen leggen en thuiskomen. Hij raakte mij niet aan en ik raakte Hem niet aan, maar Hij was een en al mededogen.

En toen voelde ik dat Zijn mededogen en mijn mededogen dezelfde zijn. En ik wist dat als ik mededogen bij Hem vind, ik mededogen met mijn medemens moet hebben. Het is één mededogen. Het was alsof ik die Christus was. Het was als een gebod, een zekerheid dat je alleen krijgt wat je doorgeeft.

Ik kan altijd teruggaan naar die ervaring dat ik thuis kan komen bij die gestalte, die handen vol mededogen, maar alleen als ik anderen thuis kan laten zijn bij mij, in mijn mededogen. Ook als dit heel moeilijk is.

Het is een lange weg om te gaan.

 

Zoek op Deze site email VKVisie
Kerkgemeentes in Nederland

Home pages op ../../../../../: English French Dutch