Tijdschrift van de Vrij-Katholieke Kerk in Nederland

Zijn Grootste Wonder

Een overpeinzing

Annette Haccou

Onze mensheid wordt geacht zich in het vijfde onderras van het vijfde wortelras te bevinden. We zijn dus de middenstreep naar de volmaaktheid van het zevende wortelras een beetje voorbij. Toch, als wij horen en lezen over de glorieuze Wezens die ons als mensen voorgegaan zijn, "de luisterrijke Vergadering der Rechtvaardigen Die volmaaktheid hebben bereikt, de Wachters, de Heiligen, de Groten", dan worden wij stil en verwonderen ons dat aan ons, de middenmaat, de Sacramenten en de Wijdingen zijn toevertrouwd.

Maar als het nu eens zo is dat de Christus Zijn Sacramenten – inclusief dus de Wijdingen – heeft ingesteld, die een regelrechte verbinding zijn met Hem, opdat de zeer velen de leiding, de zegening, de heiliging kunnen ontvangen die zij nodig hebben, ondanks de middelmatigheid van hen, ja ook van hen die hun deze Sacramenten toe mogen dienen? En aldus op vastgesteld terrein in vastgestelde banen boven hun middelmatigheid kunnen arbeiden omdat ze dit doen in Zijn Naam, in Zijn Aanwezigheid en onder Zijn Supervisie? Om hen in mystieke gemeenschap met Hem te brengen en Zijn Zegen naar de wereld uit te dragen?

Heeft het zo dan kunnen zijn dat Zijn Heilige Kerk heilig heeft kunnen blijven ondanks alle corruptie, het despotisme van haar dienaren, al het bloed dat er vergoten is en alle discriminatie, dat Zijn kanalen openblijven en Zijn Sacramenten incorruptabel zijn? Is Zijn grote werk geweest – en is het dit nog – dat, ongeacht de middelmatigheid van Zijn dienaren, dit werk nog steeds doorgaat? Opdat de massa's mensen niet verstoken hoeven te blijven van Zijn zegeningen?

Is de middelmatigheid van de mensheid misschien juist Zijn reden geweest om Zijn Kerk te stichten, omdat het wachten op genoeg Heiligen die Zijn werk konden doen, te lang zou duren? Is Zijn instelling van de Sacramenten eigenlijk een ongelooflijke kunstgreep geweest om het onmogelijke mogelijk te maken, namelijk om de zegeningen die alleen wezens van Zijn niveau kunnen geven, door gewone stervelingen te laten geven, namens en door Hem?

En voorzag Hij misschien de duisternis en de enorme mensenmassa en de nood waarin de mensen zouden geraken, en greep Hij daarom in? En is dit, de instelling van de Sacramenten, misschien Zijn grootste wonder?