Tijdschrift van de Vrij-Katholieke Kerk in Nederland

Een Teken

Rien van Geet

Een van de aspecten die ik heb ervaren tijdens de jongstleden Algemene Bisschoppelijke Synode in Engeland waren de tekens. Zo was er de relatie tussen bepaalde kaarsen op het altaar, die zich de eerste dagen niet of slechts zeer moeizaam lieten ontsteken (kunstkaarsen die op olie brandden), en het verloop van inhoudelijke onderdelen van de bijeenkomst. En ook de relatie tussen de eerste keer dat de kaarsen het perfect deden, het openingsgezang die dag tijdens de H. Mis"... Let there be light!" en de doorbraak ook op die dag ten aanzien van het standpunt over de openstelling van wijdingen voor vrouwen. Zo waren er meer voorvallen en "toevalligheden" die voor mij zeer opmerkelijk waren. Toen ik weer thuis was en mijn foto’s die ik daar gemaakt had goed bekeek, ontdekte ik nog zo'n "teken".

Voor het gebouw waarin de Synode werd gehouden staat een monumentale dode boom die slechts lijkt te wachten tot een flinke storm of onweersbui hem definitief velt en slechts oude foto's nog aan zijn bestaan herinneren. Als je dichterbij komt blijkt deze houten ruïne echter de bodem te zijn waarin zich een jonge boom wortelt. Een acacia(!). Voor mij is het de verbeelding van het resultaat van de synode. Na afloop van de twintigste eeuw ontspruit bij de start van een nieuwe tijdgeest, in onze kerk een nieuw leven. Het houdt de belofte in uit te kunnen groeien tot volledig samengaan van mannen en vrouwen ook binnen onze geestelijkheid. Goed; het is nu nog maar een klein boompje, maar toch...