X Philip

Wederom stellen vélen zich weer, zichzelf beperkend, tevreden met: "Het Licht schijnt in de duisternis en, de duisternis heeft het (weer) niet be-, beter gegrepen".

Wederom zal dan ook veelal, de verstoffelijkte veruiterlijking, met name, de feestversieringscarrousel rondom ons, weer grote aantrekkingskracht hebben.

Het innerlijke feest, dat leidt..., vraagt om verstilling, naar binnenkering en neerknielen in het onzichtbaar heiligdom van het menselijk hart; zorg biedt, voor iedere ziel en Het Eeuwig Geboortelicht opnieuw instraalt, blijft ons door De Heer Zelf, een teken geven.

Het is geen ver-weg-gebeuren, eens.. toen! Neen, geen éénmalig geboortemysterie in een willekeurige grot of stal, maar een eeuwigdurend zichzelf steeds weer vernieuwend geboorteproces in de mens zelf. De mens, in hoogste aanzicht, geschapen in een goddelijk beeld.

Christus in ons... wist Paulus. Ook de grote profeet Jesaja uit de Joodse mysterieschool wist: "Een Kind IS ons geboren, Een Zoon (zoonschap) is ons gegeven ". Aan ons dat mysterie in eigen levensmysteriegang binnen te treden. Dan is ons leven, als een verdiepend mysterie in ons gelegd, een zegen, mits wij innerlijk bewust weten, hoe, dat, wat op onze weg wordt geplaatst, te ontvangen en zonder tegen de stroom in te gaan, daadwerkelijk om te zetten.

De voortgang die wij van moment tot moment maken is onderdeel van een uiterst lange en moeizame zielenreis van weer iets mindere onvolmaaktheid naar verder én verder voerende vervolmaking.

Er is licht in een mens van licht..... schitterende, innerlijke rust en groot vertrouwen gevende oplichtende woorden in een wereld waar de mens alles heeft, denkt te hebben, maar zich eenzaam en verlaten voelt. Niet weet hoe in contact te treden met het eigen zielenbewustzijn, ieders onsterfelijk rustpunt door lange geboorte- en stervensprocessen heen.

Niets is vast te leggen, zekerheden in fysieke zin worden ons niet aangereikt. Eenvoudig met groot vertrouwen de weg die de ziel ons influistert durven gaan, de nieuwe weg accepteren, én die weg inslaan naar ons Bethlehem, naar onze zielenstad, waar wij vinden, ons ontwikkelingsrustpunt, onze bron van innerlijk leven, onze stal, de zekerheid voor de ziel.

Zijn leerlingen zeiden: "Licht ons in over de plaats waar Gij zijt, want het is nodig, dat wij haar zoeken ".

De Heer antwoordt in dat bekende logion 24 van het zo vér reikende en verrijkende Evangelie naar Thomas. "Wie ore heeft, hore!" En verwijst naar 's mensen inner11jk gehoor, de zielenstem.

"Er is Licht, binnen een lichtend wezen (mensenkind). Indien het niet verlicht is het duisternis."

Hij die in zijn hart plaats heeft, dan wel maakt, voor de ander zal zelf overal zijn plaats, zijn heilige grond vinden. Want het hart van de mens is een onzichtbare tempel, wanneer haar deuren gesloten zijn voor de mens die klopt en vraagt, zijn ze ook gesloten voor God.

Het menselijk hart is dan ook een poort van God, zodra geklopt wordt, komt het zekere antwoord, en leert de mens zien met de ogen van de ziel.

Opnieuw vindt in het aangereikte teken, in de Heilige Kerstnacht, een uitnodiging plaats.

Er wordt ons als het ware, een spirituele hand aangereikt om de daarin verborgen en versluierde geestelijke diepgang, stap voor stap, op eigen kracht, zich eigen te maken.

Leren eigen verborgenheden te verstaan, en zicht en inzicht te verkrijgen in eigen onwetendheid. In dat wat wordt aangereikt zowel in vreugde als in droefenis. Het is een koninklijke kunst, het leven dat wij leiden, te leren lezen, te leren van de eigen geschiedenis.

De eigen innerlijke ervaring, het eigen scheppend beeldend vermogen schouwen en beschouwen, als een melodieuze, in ons doorklinkende fuga, met steeds verder voerende variaties en improvisaties. Afdalen in het onbewuste, de bron van ons geestelijk leven, de werkelijkheid van de ziel, is de innerlijke scholingsweg, waarlangs u en ik in het Goddelijke en met het Goddelijke, in verbinding kunnen treden.

Niets meer willen zijn, dan de stal waarin De Heer geboren kan worden. "Als de liefde ons dan boven alle dingen heeft uitgetild", zo houdt ons Ruusbroec voor, "ontvangen wij in vrede, het onbegrijpelijke Licht".

De vierde wijze, uit het zo rijk spirituele boekje van Henry van Dijke, vindt De Meester eerst, nadat het laatste juweel, dat hij voor Hem had gereserveerd, had afgestaan.. Zijn zoeken duurde levenslang, omdat hij eerst wilde geven, nadat hij Hem gevonden had.

In de Praefatie van Kerstmis dalen de overbekende woorden weer oplichtend in ons door, opdat wij weer iets meer bewuster begrijpen, wat de betekenis is van het mysterie dat leven heet. Het teken wil daarbinnen betekenis krijgen, opdat door het mysterie van het vleesgeworden woord, De Christusgeest in ons, Het Licht van Zijn Glorie opnieuw zal schijnen voor de ogen van onze geest. Opdat onze harten vervuld mogen raken met Liefde en Heilige Vreugde.

Moge, in de Heilige Kerstnacht, deze bede op ons aller lippen zijn..

Ontsluit Heer in ons uw Goddelijk Licht, dat in onze ziel verborgen ligt.